Rzeźba “MATKA BOSKA SKĘPSKA”.

Rzeźba masywna (brak podstawy, półksiężyca i korony). Madonna stoi ze złożonymi dłońmi, wystającymi z delikatnie opracowanych rękawów sukni. Ubrana w sztywny płaszcz o nieznacznie sfalowanej powierzchni, wrzecionowato rozcięty z przodu, gdzie widać suknię spodnią. Całą powierzchię szat zdobi relief wypukły o motywach wici roślinnej, zakomponowanej symetrycznie, układającej się w spiralne lub esowate formy. Charakterystyczna, realistycznie modelowana twarz o skupionym obliczu. Włosy, mocno odchylone w tył głowy spadają na plecy, gdzie pocięte są nieregularnymi rytami. Na głowie zachowana obręcz pierwotnej, kabłąkowej korony. Figura polichromowana, ze śladami przemalowań i przebarwień. Płaszcz błękitny z odcieniami chabrowego, suknia wraz z kryzą miodowa, korona i kontur motywu na płaszczu złociste, ciało kremowe, włosy i pozostałe detale brązowe. Autor rzeźby Jakub Miłkowski (1810-1888) urodzony w Tupadłach, a mieszkający w dorosłym życiu w Obozie k.Skępego był pierwszym przedstawicielem rodu, w którym tradycja rzeźbiarska kontynuowana była do 2 poł. XX w. Był klasycznym wiejskim samoukiem, który dzięki wytrwałości doszedł do profesjonalizmu, w czym pomógł mu Gustaw Zieliński właściciel skępskich włości. Jego piękna figura Madonny Skępskiej z 1859 r. zdobi niszę nad bramą wejściową na dziedziniec klasztorny w Skępem. Była ona wzorem do naśladowania przez artystów z jego rodu i całej okolicy. Jego brat Maciej (1819-1888), był także zdolnym rzeźbiarzem i autorem Madonn Skęspkich. Ich bratanek Adam (1837-1914), z zawodu stolarz, po upadku powstania styczniowego wykonał wiele Madonn Skępskich dla okolicznej ludności. Bardzo zdolnym rzeźbiarzem był syn Adama Paweł Miłkowski (1865-1932), mieszkający najpierw w Obozie, a potem w Ławiczku. Paweł wcześnie osierocił syna Józefa (1920-1973, który był ostatnim przedstawicielem wielopokoleniowego warsztatu rzeźbiarskiego. Zob. K. Pawłowska, Miłkowscy, rzeźbiarski ród z ziemi dobrzyńskiej, Rocznik Muzealny, t. 4, Włocławek 1991 r., s. 27-57; taże, Rzeźba ludowa ziemi dobrzyńskiej, "Zapiski Kujawsko-Dobrzyńskie", Włocławek 2016, s. 101-132,; taże, Madonna Skępska w twórczoścui artystów ludowych Ziemi Dobrzyńskiej i Kujaw, Kalwaria Zebrzydowska 2018, s. 25-58. Rzeźba, nazywana w tradycji "osóbką", jest przykładem figury kultowej, związanej z pobożnością domową. Inspiracją do tworzenia Madonn Skępskich w rodzie Miłkowskich była "cudowna" figura, znajdująca się w sanktuarium Matki Bożej Skępskiej, Pani Mazowsza i Kujaw w Skępem na ziemi dobrzyńskiej. Podczas koronacji w 1755 r., wizerunek gotyckiej figury Marii Służebnicy Świątyni został przemieniony. Rzeźbę przysłonięto barokowym, sztywnym płaszczem z blachy srebrnej pozłacanej, głowę okryto koroną kabłąkową, a u stóp umieszczono półksiężyc, z plastycznym wizerunkiem twarzy ludzkiej - symbolizującym szatana.