Rzeźba “MATKA BOSKA SKĘPSKA”.

Figura Madonny wpisana w smukły stożek i przytwierdzona do podstawki, w formie spłaszczonej kuli (brak półksiężyca). Madonna stoi (brak śladu po dłoniach) w charakterystycznym, szeroko rozciętym płaszczu, ozdobionym rytymi esownicami, zakomponowanymi w zrytmizowanych ciągach. Widoczna w jego rozcięciu suknia, drapowana jest w pionowe, niereguralnie biegnące fałdy. U dołu, poniżej płaszcza, na całym obwodzie rzeźby, wystają drapowane krawędzie sukni. Twarz owalna, pełna, modelunek uproszczony. Włosy ściśle przylegają w tyle głowy, odsłaniają fragmenty małżowin usznych, opadają sztywnym klinem na plecy, wtapiając się w ich płaszczyznę. Brak korony, pierwotnie mocowanej z płaszczyzną głowy. Rzeźba ze śladami polichromii, złocistej na płaszczu i srebrzystej na sukni. Charakter motywu zdobniczego płaszcza sugeruje, że źródłem inspiracji dla autora rzeźby mogła być matalowa, dewocyjna pamiątka z przedstawieniem Madonny Skępskiej. Tradycje odlewnicze znane były w XIX w., a produkowane do dziś figurki, zachowują ten sam motyw zdobniczy szat.