Rzeźba “MATKA BOSKA SKĘPSKA”.

Figura Madonny, umieszczona na oddzielnie wykonanej podstawce, w której licu widnieje sierp księżyca. Madonna stoi ze złożonymi do modlitwy dłońmi, ubrana w długie szaty. Przednie poły płaszcza i suknię, widoczną w jego rozcięciu, zdobią ryte, esowate wici roślinne z odchodzącymi krótkimi gałązkami. Na głowie korona kabłąkowa. Malatura wtórna złotolem. Znajdujące się w zbiorach MZKiD inne rzeźby z tego nieokreślonego warsztatu rzeźbiarskiego pozwalają określić aktywność artystyczną autora na przełom XIX/XX wieku i lokować go na terenie pd.-wsch. Kujaw. Cechą wyróżniającą warsztat jest identyczna forma rzeźb oraz ich morfologia. Różnice dotyczą modyfikacji ornamentów korony, płaszcza, sukni i podstawy. Identyczny jest sposób datowania rzeźb, techniką rytu pod spodem podstawy. Rzeźba nazywana w tradycji "osóbką", jest przykładem figury kultowej, związanej z pobożnością domową. Inspiracją do tworzenia ludowych rzeźb Madonn Skępskich była "cudowna" figura, znajdująca się w sanktuarium Matki Bożej Skępskiej, Pani Mazowsza i Kujaw w Skępem na ziemi dobrzyńskiej. Podczas koronacji w 1755 r., wizerunek gotyckiej figury Marii Służebnicy Świątyni został przemieniony. Rzeźbę przysłonięto barokowym, sztywnym płaszczem z blachy srebrnej pozłacanej, głowę okryto koroną kabłąkową, a u stóp umieszczono półksiężyc, z plastycznym wizerunkiem twarzy ludzkiej - symbolizującym szatana