Rzeźba “KRUCYFIKS”

Rzeźba pełna. Krzyż prosty z półbeleczek, posiada na powierzchni imitację uciętych gałęzi. Na skrzyżowaniu belek, układają się one promieniście, tworząc rodzaj nimbu. U szczytu belki pionowej plakieta, w formie banderoli, z napisem INRI. U stóp Chrystusa maska, symbolizująca czaszkę Adama. Ciało Ukrzyżowanego esowato wygięte i dynamicznie wysunięte do przodu. Ręce silnie wyprostowane, z zaakcentowaniem napiętych żył, silnym ukosem skierowane ku górze. Charakterystyczne bardzo wypukłe nadbrzusze oraz klatka piersiowa, z wgłębieniami na linii mostka i guzełkowatą powierzchnią, imitującą żebrowanie. Nogi mocno ugięte w kolanach, z wyrzuceniem prawej bardziej do przodu. Prawa stopa nałożona na lewą. Perizonium uformowane dynamicznie, od frontu półkoliście wykrojone, zbiega się z obu boków, u lewego opada krótkim końcem, u prawego silnie odchylone jest w bok. Głowa mocno przechylona w kierunku prawego ramienia. Twarz modelowana realistycznie, rysy wydatne, mięsiste. Włosy falistą płaszczyzną opadają na kark. Korona gruba, pleciona z dwóch gałązek, z nabitymi cierniami. Włosy i zarost twarzy czarne; ciało beżowo-żółtawe; perizonium i czaszka jasnobeżowe; strużki krwi, płynące obficie z przebitego prawego boku, rąk i stóp czerwone; krzyż czarny z beżową banderolą i czarnym napisem; brakującą prawą dłoń zrekonstruowano w 2017 r. w muzealnej pracowni konserwatorskiej. Rzeźba kościelna, sposobem realizacji wskazuje na silne barokowe wpływy (prowncjonalny barok).