Grafika “Rhea, Romulus i Remus”

Historia przedstawiona przez Aldegrevera pochodzi z rzymskich legend i opisana została m.in. przez Tytusa Liviusza w Historii Rzymu (Lib. I, Cap. 4) oraz Plutarcha w Żywotach (Theseus. Romulus. Comparatio Thesei cum Romulo). Westalka Rea Sylwia, córka króla Alby Longi – Numitora, którego brat, uzurpator Amuliusz, pozbawił tronu, za sprawą boga Marsa, powiła bliźnięta, Romulusa i Remusa. W obawie, by wnukowie Numitora nie odebrali mu w przyszłości władzy, Amuliusz wysłał swego sługę Faustulusa, aby ich zgładził. On jednak postanowił zostawić chłopców przy życiu. Według niektórych podań Rea Sylwia została zamordowana, gdy odbierano jej dzieci, według innych rzuciła się w nurt Tybru, skąd jednak uratował ją bóg rzeki i poślubił. Rycina przedstawia Faustulusa uprowadzającego niemowlęta. Na pierwszym planie widnieje zrozpaczona Rea Sylwia. Inspiracją dla jej postaci były bohaterki obrazów Leonarda da Vinci Leda i łabędź oraz Marcantonia Raimondiego Dido.