Grafika “Portret Jana-Karela della Faille”

Sztych wykonany według portretu Anthona van Dyck’a z 1629 r. znajdującego się obecnie w zbiorach Musées Royaux des Beaux-Arts w Brukseli. Rycina wydana przez Jacoba de Mana. Odbitka stanu trzeciego płyty, po dodaniu sygnatur, opisu oraz noty wydawcy. Jan-Karel della Faille (1597–1652) pochodził z Antwerpii należącej do Królestwa Hiszpanii. Wykształcony przez jezuitów wstąpił do konwentu w 1613 r. i rozpoczął naukę w kolegium jezuickim w Mechelen. W 1620 r. wyjechał do Dole by wykładać matematykę i studiować teologię. Lata 1626–1628 spędził w Leuven, nauczając matematyki. Przeniesiony do Madrytu został doradcą militarnym Filipa IV. Jezuita towarzyszył też synowi króla, Don Juanowi w wojskowych ekspedycjach do Neapolu, Sycylii i Katalonii. Najsłynniejszym dziełem Jana-Karela della Faille była Theoremata de centro gravitatis partium circuli et ellipsis z 1632 r., w którym po raz pierwszy określił środek ciężkości wycinka koła. Na portrecie zamówionym u van Dycka przez rodzinę della Faille w 1629 r. flamandzki jezuita został przedstawiony w stroju konwentualnym z określającymi jego wykształcenie i dzieło przedmiotami. Adriaen Lommelin odtworzył płótno w postaci sztychu, powtarzając też uwidocznione narzędzia pracy: globus, mapę, kompas oraz przykładnicę.