Grafika “Merkury i Battus”

Rycina pozbawiona naroży, które dodano w czasie konserwacji. Porównanie sygnatury z odbitką znajdującą się w zbiorach British Museum wskazuje na to, iż na brakującej części dolnego marginesu, po prawej stronie znajdowała się adnotacja o wydawcy: J.Valdor excu. cum privil Regis. Sztych Merkury i Battus ze zbiorów MZKiD pochodzi więc z wydania włoskiego prac Swanevelta ilustrujących Metamorfozy Owidiusza, opublikowanego przez Jeana Valdorfa II w latach 1639–1640 w Rzymie. Towarzyszyło mu w tym wydaniu przedstawienie Merkurego zamieniającego Battusa w głaz. Historia Merkurego i Battusa opisana została przez Owidiusza w Metamorfozach (Lib II 676–707). Psotny bóg uprowadził stado krów należące do Apolla, kiedy ten zajęty był miłosnym natchnieniem. Prowadząc bydło do lasu, napotkał na swej drodze starca Battusa, któremu zakazał mówić komukolwiek o tym, co widział, dając mu w zamian za milczenie jałówkę. Chcąc sprawdzić czy dochowa tajemnicy, Merkury zniknął i pojawił się pod inną postacią, a starzec bez zbędnych pytań wskazał uprowadzone stado. Za karę został zamieniony w kamień.