KONKURS „PODRÓŻE MAŁE I DUŻE” – PYTANIE 4

Samowystarczalność oraz wykorzystywanie przedmiotów do ich ostatecznego zużycia to jedne z cech kultury chłopskiej. Napraw dokonywano we własnym zakresie lub korzystając z usług wędrownych „naprawiaczy”. Jednym z nich był „druciarz”. Czym się zajmował? Odpowiedzi szukajcie na wystawie w Muzeum Etnograficznym lub w publikacji towarzyszącej naszej ekspozycji (do nabycia także w naszym sklepie internetowym TUTAJ) Odpowiedzi przesyłajcie na adres: konkursmzkid@gmail.com

Gratulujemy Pani Beacie, która poprawnie odpowiedziała na zeszłotygodniowe  pytanie: Kogo nazywano „Wędrusami”? Byli to wędrowni ostrzyciele kamieni młyńskich a więcej na ich temat przeczytacie tutaj:
„Wędrusami” nazywano osoby zajmujące się ostrzeniem kamieni młyńskich. Często byli to młynarze, którzy nie posiadali wystarczających środków finansowych, aby zbudować własny wiatrak. Wybierali się więc w podróż, odwiedzali młynarzy i oferowali swe usługi ostrzenia tzw. „serca” młyna. Wykazywali się ogromną wiedzą w swoim fachu. Jeżeli młyn pracował intensywnie ostrzenie było niezbędne raz na 4 tygodnie. Warsztat „Wędrusa” to głównie specjalne młotki: „fajki”, „oskardy” oraz „perliki”. Korzystał również z narzędzi znajdujących się w młynie. Odpryskujące w trakcie ostrzenia drobinki kaleczyły jego dłonie i często były wyznacznikiem prawdomówności „Wędrusa” o swoim fachu. Był również nośnikiem wielu informacji, które przekazywał nie tylko młynarzowi, ale i jego klientom.