Etnografia (Muzeum Etnograficze) | Rzeźba “MATKA BOSKA SKĘPSKA”. | Wykonawca nieznany, | XVIII w. | 1701 | 1800 | drewno lipowe, farby, podkład kredowy, | Polska, ziemia dobrzyńska, kujawsko-pomorskie, Grochowalsk, Dobrzyń n. Wisłą, | rzeźbienie, | Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej | rzeźba ludowa, rzeźba sakralna, rzeźba zabytkowa, rzeźba, | MK-379 E | wys.39,2cm, podstawa: 14,5cm x 6cm x 3cm. | Rzeźba półpełna. Tył spłaszczony, opracowany pobieżnie i zagruntowany. Figura Madonny przytwierdzona do płaskiej, prostokątnej podstawki. W jej licu przybity mały sierp księżyca z plastycznym wizerunkiem profilu twarzy w górnej jego krawędzi. Madonna stoi z modlitewnie złożonymi dłońmi, w szatach zdobionych od frontu reliefowym motywem wici roślinnej. Charakterystyczna głowa osadzona na wyraźnie wyodrębnionej, cienkiej szyi, z twarzą opracowaną w sposób oszczędny, uproszczony.

Rzeźba jest ludowym naśladownictwem cudownej figury, znajdującej się w sanktuarium Matki Bożej Skępskiej, Pani Mazowsza i Kujaw, przy klasztorze Ojców Bernardynów (OFM) w Skępem na ziemi dobrzyńskiej. Podczas koronacji w 1755 r., wizerunek gotyckiej figury Marii Służebnicy Świątyni został przemieniony. Rzeźbę przysłonięto barokowym, sztywnym płaszczem z blachy srebrnej pozłacanej, głowę okryto koroną kabłąkową, a u stóp umieszczono półksiężyc z plastycznym wizerunkirm twarzy ludzkiej – symbolizującym szatana.

Figura nazywana potocznie “osóbką”, reprezentuje w tym zabytku ciekawy przykład ludowej transformacji cudownego wizerunku. Pierwotnie znajdowała się w wiejskim, drewnianym kościele w Grochowalsku na ziemi dobrzyńskiej. Rzeźba z uwagi na wartości artystyczne była prezentowana na wystawie “Tradycyjnej polskiej rzeźby ludowej od XVI do XX wieku” w Muzeum Sztuki Wspóczesnej w Paryżu na przełomie 1957/1958 r. | | zabytkowa ludowa rzeźba w drewnie, rzeźba sakralna, | 215847 | /wp-content/uploads/catalog/etnografia_karty naukowe_fotografie/etno_1000/mk-379_e(03).jpg | |