ŁAWA RYMARSKA “KOBYŁKA”
Szczegóły
Autor
Wyrób domowy,
Czas powstania
przed 1939 r.
Miejsce powstania
Kujawy, kujawsko-pomorskie, Baruchowo, Kłótno,
Wymiary
dł. ławy 106 cm, wys. ok. 33 cm+ imadło 8 cm, szer. max. 33 cm
Materiał
drewno,
Technika
łączenie drewna na wpust, łączenie drewna na styk,
Właściciel obiektu
Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej
Słowa kluczowe
,
Sygnatury
Numer inwentarzowy
MK-10313 E
Opis
Ława rymarska zwana „kobyłką” używana przy szyciu skórzanej uprzęży lub naprawie starej.
Składa się z drewnianej ławy wspartej na 4 drążkowatych nóżkach, których górne końce bardzo blisko siebie (po dwa z obu stron) przechodzą przestrzałowo przez otwory w blacie Rozstawienie obu par nóżek z silnym rozchyleniem ku dołowi. Blat ławy złożony z jednej długiej deski, do której po bokach dobite zostały na styk wybrzuszone elementy tworząc zaokrąglone brzegi o przekroju esownicy. Środek ławy znacznie przewężony. Tylna część ławy stanowi siedzisko dla pracującego rymarza. W przedniej ponadto osadzone jest drewniane imadło. Złożone jest ono z grubszej deski, której koniec przestrzałowo przechodzi przez otwór w blacie ławy i od jej spodu zaopatrzony w dwa prostokątne otwory jest w niej klinowany na stałe.
Druga deseczka ruchomo przylega do podstawowej deski imadła tworząc jego „szczęki”. Ta ruchoma szczęka ma przewiercone otwory w obu deskach, poprzez które przechodzi poziomo ustawiona drewniana śruba. Główka śruby o średnicy 6,5 m wystaje przy desce stanowiącej stabilną część imadła, zaś jej znacznie mniejszy w średnicy drugi koniec wystaje poza ruchomą szczęką, gdzie blokowany jest nałożoną na nią łezkowatą dociskowa płytką. Ta posiada wewnątrz gwint umożliwiający jej dokręcenie lub poszerzenie, co reguluje odległość pomiędzy obiema szczękami imadła i dopasowuje się do potrzeb pracującego na kobyłce. Od spodu ławy w miejscu wystających nóżek dodatkowe wzmocnienia w postaci nabitych poprzecznych spągów (prawdopodobnie wtórna naprawa). Drewno barwy naturalnej.