KUFER PODRÓŻNY

Kufer podróżny, przenośny. Zbity z desek, złożony z dwóch oddzielnych części: dolnego pudła o nieznacznie rozchylonych bocznych ściankach i wypukłego wieka. Oba pudła zbite stykowo z szerokich desek. Wszystkie krawędzie pudła i wieka wycięte uskokowo, tak że po zamknięciu kufer jest szczelny i wieko nie przesuwa się. Okucia z cienkiej blachy żelaznej, pasmowe, gładkie, biegną równolegle do siebie i prostopadle do dłuższego boku. Obejmują wieko, tył i front. W miejscu styku wieka z pudłem od tyłu kufra dwa boczne pasma żelaznych taśm zagięte na końcach, stanowią jednocześnie konstrukcję zawiasków łączących ruchomo obie te części. Pasmo okucia wieka biegnące pośrodku posiadało na końcu zamocowaną ruchomą płytkę z wkładka do zamka (ubytek). Okucia narożne kufra po bokach środkiem wysokości obejmują z dwóch stron krawędzie sąsiadujących ścian. Na wieku załamane przechodzą w jego boczki, gdzie wycięte są profilowo w półkole. Obie części kufra połączone są esowato wyciętymi żelaznymi ramionami, połączonymi w rodzaj kleszczy, spiętymi jednym nitem od tyłu kufra, natomiast przednimi końcami przybite – górny do bocznej ściany wieka, dolny do pudła. Powoduje to ustawianie wieka podczas otwierania kufra w odpowiednim położeniu. Po bokach ścianki posiadają podłużne, profilowane wycięciami wykładki żelazne, do których mocowane są pałąkowate uchwyty, ostrymi końcami końcówek przetknięte najpierw w wystające z wykładki koluszki i tam odgięte (antaby). Od frontu, poniżej środkowej taśmy okucia wieka, umieszczona jest gruba żelazna wykładka zaopatrzona w wewnętrzny zamek. Posiada ona dwa otwory, na kluczyk i „język” zamka. W tym miejscu front kufra nie posiada żelaznej taśmy (są 4, dwie narożnikowe i dwie środkowe). Od spodu w narożach wsunięte pomiędzy taśmy kołeczkowate, 3 cm, żelazne bolce stanowiące nóżki. Kufer posiada na całej powierzchni ślady olejnej farby jasnoniebieskiej.