Rzeźba “MATKA BOSKA SKĘPSKA”.

Rzeźba wpisana w stożek, umieszczona na wysokiej, półowalnej podstawce, o kanelowanym licu i częściowo bocznych ściankach. W płytkim wgłębieniu lica, mocowany gruby sierp księżyca, o płaskorzeźbionym wizerunku twarzy ludzkiej, w ujęciu "en face" na jego górnej krawędzi. Madonna stoi (brak dłoni) ubrana w długie szaty. Płaszcz szeroko rozcięty, w kształcie klina, oddziela od spodniej sukni uskok. Przednie poły płaszcza ozdobione rytą, nieznacznie esowato odgiętą łodyżką o krótkich gałązkach, układających się w ślimacznice, rozbudowane na boczki w dwóch pionowych pasach. Na sukni prosty motyw, w formie rytej rózgi. Kompozycja całego wzoru nie zachowuje symetrii. Głowa na wyodrębnionej wyraźnie szyi, twarz opracowana pobieżnie. Charakterystyczne włosy, szerokim wachlarzem okalające twarz, opadają na plecy, tamże opracowane głębokimi żłobieniami. Brak korony. Zachowane ślady pierwotnej polichromii: na płaszczu złocistej, twarzy i szyi cielistej, podatawie srebrzystej. Autor Franciszek Kubacki, z zawodu stolarz i stelmach, zatrudniany był w majątkach ziemskich w okolicy Lipna. Ostatnie lata życia spędził w Kłokocku k.Lipna, gdzie zmarł w 1938 r. Od dziecka zdradzał zamiłowanie do majsterkowania, wykonując drobne sprzęty i przedmioty codziennego użytku. Dopiero na emeryturze, gdy osiadł na stałe w Kłokocku, na dobre zajął się rzeźbą. Zachęcony przez miejscowego księdza, rzeźbił figurki Madonnn Skępskich dla okolicznej ludności, które funkcjonowaly jako pamiątki: z okazji urodzenia dziecka ("figurki do kołyski"), czy tradycyjnych świętych ołtarzyków, w których były ustawiane, jako obiekty domowego kultu. Na jego twórczość oddziaływało sanktuarium Matki Bożej Skępskiej, Pani Mazowsza i Kujaw przy klasztorze Ojców Bernardynów (OFM) w Skępem, w którego bliskości mieszkał. Jego rzeźby są naśladownictwem cudownej figury, która podczas koronacji w 1755 r., z gotyckiego wizerunku Marii Służebnicy Świątyni przemieniła się w Matkę Bożą, Królową Nieba. Rzeźbę przysłonięto wówczas barokowym, sztywnym płaszczem z blachy srebrnej pozłacanej, głowę okryto koroną kabłąkową, a u stóp umieszczono półksiężyc, z plastycznym wizerunkiem twarzy ludzkiej - symbolizującym szatana. Rzeźby autora, o bardzo indywidualnym wyrazie artystycznym, poza zbiorami MZKiD są w posiadaniu Muzeum Etnograficznego w Toruniu.