Kapliczka “DROGA DO NIEBA”.

Kapliczka o trójkondygnacyjnej konstrukcji wieżyczkowej, zbudowana z cienkich, profilowanych listew. Naroża poszczególnych kondygnacji zwieńczone sterczynami (dolna, górna) lub równoramiennymi krzyżykami (środkowa). U góry kompozycji Grupa Ukrzyżowania – krzyż o ramionach zakończonych ażurowymi grotami, z płaskorzeźbionymi na froncie atrybutami Arma Christi i koroną cierniową na skrzyżowaniu belek. Pod nim postaci: z lewej Matka Boska, ubrana w luźny welon i szatę. Prawa jej ręka, uniesiona w geście rozpaczy dotyka tyłu głowy, lewa spoczywa w pasie. Z prawej św. Jan w luźnej sukni, z rękoma wyciągniętymi przed siebie w geście modlitewnym. Wewnątrz środkowej kondygnacji, na łyżkowatej podstawce, postać tronującego Chrystusa Boleściwego ze spętanymi dłońmi, spoczywającymi na kolanach. Chrystus w luźnym płaszczu i koronie na głowie. Na frontowej belce dolnej kondygnacji stoją postaci świętych: Piotra z kluczami i Pawła z mieczem w prawej ręce i księgą pod lewą pachą. Ubrani w długie suknie i płaszcze, okrywające ramiona. Twarze postaci stypizowane. Na licu kapliczki, ryta w dwóch poziomach inskrypcja "KRZYŻ MOJE ZBAWIENIE", "PRZEZ KRZYŻ DROGA DO NIEBA". Po bokach kapliczki płaskorzeźbione sceny biblijne: Ewa kuszona przez węża, oplatającego rajskie drzewo i Kain zabijający Abla. Obok postaci wyryte ich imiona. Chrystus: ciało jasnopopielate, włosy i zarost twarzy kremowe, płaszcz i perizonium purpurowe, korona cierniowa złota, z czerwonymi kroplami krwi; pozostałe postaci świętych białe; tło całej kapliczki jasnoniebieskie, na niej detale i napisy złociste. Kolorem złocistym podkreślone atrybuty świętych, elementy dekoracyjne, wystające poza konstrukcję wieżyczki. Autorem kapliczki jest Józef Jakrzewski, zm. w 1933 r. kowal z Izbicy Kujawskiej, znany jako znakomity rzemieślnik, pracujący przed II wojną światową w licznych majątkach ziemskich. Wg relacji krewnych, nie zajmowłl się rzeźbieniem, lecz niekiedy strugał w drewnie laski. Wykonana przez niego kapliczka drewniana, jest jednorazowym aktem twórczym w zakresie rzeźby. Wykonał ją autor przy łożu ciężko chorej żony Tekli, by poprzez twórczą pracę o sakralnej tematyce oswoić się z odejściem żony, a być może pragnął, aby jej samej, obecnej przy akcie "twórczej modlitwy", lżej było oderwać się od spraw ziemskich. Symbolika kapliczki w przesłaniu wiary, jest bardzo wymowna i wskazuje na drogę człowieka w kierunku zbawienia. Nota bene, Tekla przeżyła męża o kilka lat, umierając w 1939 r. Zob. K. Pawłowska, Niezwykłe spotkanie, "Ład Boży" (dodatek do tygodnika "Przewodnik Katolicki", nr 47/19 listopada 2006 r.