Rzeźba “MATKA BOSKA SKĘPSKA”

Figura przekroju soczewkowatego, umieszczona na podstawie w formie półowalnej, o ściankach ozdobionych kanelowaniem i wałeczkami spirali w narożach. W płytkiej wnęce lica przybity sierp księżyca, z plastycznym wizerunkiem twarzy ludzkiej w górnej krawędzi. Sztywny płaszcz, zmiękczony sfalowaniem, bardzo wąsko, wrzecionowato rozcięty, oddziela od widocznej sukni spodniej, półwałkowata lamówka. Powierzchnia całych szat, zdobiona reliefem wypukłym, o motywach wici roślinnej, układającej się w formy esowate i spiralne. Silne przewężenie ramion, zamyka półwałkowata lamówka z ząbkowaną kryzą. Dłonie płaskie, umieszczone wysoko. Głowa mała, twarz krótka, szeroka. Włosy sztywno opadają na plecy, opracowane szerszymi żłobieniami, zakończone są na plecach czterema ostrymi zębami. Zachowana polichromia: dłonie, twarz w kolorze cielistym, włosy, krople żrenic i brwi czarne; płaszcz, podstawa i korona złociste; kreska ust i dno korony czerwone, półksiężyc srebrzysty. Na głowie zachowana obręcz korony. Rzeźba nazywana w tradycji ludowej "osóbką", jest przykładem figury kultowej, związanej z pobożnością domową. Jest ludowym naśladownictwem cudownej figury, znajdującej się w sanktuarium Matki Bożej Skępskiej, Pani Mazowsza i Kujaw przy klasztorze Ojców Bernardynów (OFM) w Skępem na ziemi dobrzyńskiej. Podczas koronacji w 1755 r., wizerunek gotyckiej figury Marii Służebnicy Świątyni został przemieniony. Rzeźbę przysłonięto barokowym, sztywnym płaszczem z blachy srebrnej pozłacanej, głowę okryto koroną kabłąkową, a u stóp umieszczono półksiężyc, z plastycznym wizerunkiem twarzy ludzkiej - symbolizującym szatana.