Rzeźba “MATKA BOSKA SKĘPSKA”.

Figura smukła, z wyodrębnioną w tym samym kawałku drewna wysoką podstawą, o formie półowalnej i kanelowanych ściankach. W płytkiej wnęce lica przybity płaski sierp księżyca. Madonna stoi z dłońmi złożonymi do modlitwy, na głowie korona kabłąkowa, zwieńczona krzyżem. Sztywny płaszcz i suknia widoczna w jego rozcięciu, ozdobione rytą podwójnym konturem wicią roślinną, o formach esowatych i łukowatych, szeroko zakomponowanych. Twarz opracowana płasko, schematycznie, o skupionym obliczu. Włosy sztywno opadają na plecy, opracowane rzadkimi pasemkami żłobień, wtapiają się w ich płaszczyznę. Rzeźba jest ludowym naśladownictwem cudownej figury znajdującej się w sanktuarium Matki Bożej Skępskiej, Pani Mazowsza i Kujaw przy klasztorze Ojców Bernardynów (OFM) w Skępem na ziemi dobrzyńskiej. Podczas koronacji w 1755 r., wizerunek gotyckiej figury Marii Służebnicy Świątyni został przemieniony. Rzeźbę przysłonięto barokowym, sztywnym płaszczem z blachy srebrnej pozłacanej, głowę okryto koroną kabłąkową, a u stóp umieszczono półksiężyc, z plastycznym wizerunkiem twarzy ludzkiej - symbolizującym szatana. Rzeźba nazywana potocznie "osóbką" znaleziona została na cmentarzu we Włocławku. Pochodzi z nieokreślonego warsztatu, w którym artysta według ustalonego przez siebie wzorca wykonywał podobne figurki. Identyczna figura znajduje się w zb. Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi.