Rzeźba “MATKA BOSKA SKĘPSKA”.

Figura wpisana w stożek, pierwotnie osadzona była na podstawie. Madonna stoi, zachowane fragmenty dłoni wskazują na gest modlitewny. Płaszcz zmiękczony łagodnym sfalowaniem powierzchni. Jego przednie połacie zdobi relief wypukly wici roślinnej, o wzorach esowatych, ze stylizowanymi liśćmi akantu. Suknię, widoczną w rozcięciu, zdobi pojedyncza gałązka rytmicznie ulistniona. Na głowie zachowana obręcz pierwotnej korony. Twarz modelowana realistycznie, charakterystyczne plastycznie opracowane małżowiny uszne. Rzeźba jest ludowym naśladownictwem cudownej figury, znajdującej się w sanktuarium Matki Bożej Skępskiej, Pani Mazowsza i Kujaw przy klasztorze Ojców Bernardynów (OFM) w Skępem na ziemi dobrzyńskiej. Podczas koronacji w 1755 r., wizerunek gotyckiej figury Marii Służebnicy Świątyni został przemieniony. Rzeźbę przysłonięto barokowym, sztywnym płaszczem z blachy srebrnej pozłacanej, głowę okryto koroną kabłąkową, a u stóp umieszczono półksiężyc, z plastycznym wizerunkiem twarzy ludzkiej - symbolizującym szatana. Figura nazywana potocznie "osóbką", reprezentuje w tym zabytku ciekawy przykład ludowej transformacji cudownego wizerunku, a sposobem opracowania detali, zwłaszcza twarzy i motywu zdobniczego szat, nawiązuje do tradycji XVIII- wiecznych warsztatów cechowych. Jej wymiary (obecnie zmniejszone z uwagi na brak podstawy i korony) wskazują, że była to rzeźba kapliczkowa lub z feretronu kościelnego. Prawdopodobnie z uwagi na zły stan zachowania trafiła na cmentarz, gdzie została znaleziona w końcu l. 60. XX w.