Grafika “Madonna z Dzieciątkiem i św. Janem”

Sztych wykonany przez Orazio Farinatiego według rysunku ojca, Paolo Farinatiego, wydany przez Gaspare dall’Oglio w Wenecji. Odbitka stanu drugiego płyty. Wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus i małym św. Janem Chrzcicielem był bardzo popularnym motywem pojawiającym się zwłaszcza w malarstwie włoskiego quattrocenta i cinquecenta. Żadna z Ewangelii nie mówi jednak o spotkaniu Chrystusa i św. Jana jako dzieci. Według przekazów apokryficznych istniały dwa momenty ich spotkania zanim dokonał się chrzest Jezusa w Jordanie. Po raz pierwszy zetknęli się, gdy Elżbieta i Zachariasz wraz z synem złożyli pokłon Dzieciątku, drugie spotkanie miało miejsce na pustyni, gdy Święta Rodzina wracała z Egiptu. Jan schronił się tam przed Herodem. Rozpatrując obydwie możliwości, scena przedstawiona przez Farinatiego osadzona jest we wczesnym dzieciństwie Chrystusa, o czym może świadczyć kołyska z bogatym antykizującym zdobieniem. Św. Jan przynoszący dar Jezusowi ubrany jest w skórę zwierzęcą, atrybut wiążący się z jego późniejszym życiem pustelnika i ascety. Maria, prawą ręką obejmuje opiekuńczo obydwoje dzieci, lewą zaś dotyka głowy baranka symbolu Baranka Eucharystycznego, ofiary Chrystusa. Interesującym motywem pojawiającym się w tym wizerunku jest muszla przy nodze baranka, element symbolizujący Zmartwychwstanie.