7 lipca, w gmachu Zbiorów Sztuki odbyło się kolejne spotkanie z cyklu „Niedziela z kustoszem”. Komisarz wystawy — Jerzy Jabczyński opowiedział o twórczości Zbigniewa Steca i jego drodze artystycznej, przybliżył także rozważania o sztuce oraz założenia teoretyczne, jakimi się kierował artysta, uprawiając malarstwo. Uzupełnieniem spotkania był pokaz reprodukcji kilkudziesięciu mało znanych obrazów włocławskiego surrealisty.

Zbigniew Stec (1952–2014), artysta malarz i autor rysunków satyrycznych, urodził się we Włocławku. Sztuką zainteresował się już w dzieciństwie. Od wczesnej młodości zmagał się z niepełnosprawnością — cierpiał na zanik mięśni, co wyraźnie wpływało na jego postrzeganie świata i determinację twórczą. Jego pierwsza wystawa indywidualna została przygotowana przez pracowników Muzeum Kujawskiego i była eksponowana w klubie „Krokus” we Włocławku w 1974 r. Na podstawie prac, recenzji z wystaw i listów rekomendacyjnych napisanych przez wybitne osobistości świata sztuki został przyjęty do Związku Polskich Artystów Plastyków w 1978 r. Jego dzieła malarskie były pokazywane na wielu wystawach w Polsce i za granicą, a ich reprodukcje często gościły na stronach kalendarzy, tomików poezji czy czasopism. Obrazy prezentowane na wielu przeglądach środowiskowych przyniosły mu liczne nagrody i wyróżnienia. Był też laureatem w konkursach rysunku satyrycznego. Najczęściej malował nierealne, wymyślone sceny, w których łączył i przekształcał przedmioty, architekturę, elementy pejzażu, a niekiedy postacie ludzkie albo zwierzęta. Płótna te były formą wewnętrznego dialogu z otoczeniem i wyrażały wolność marzeń uwięzionego w słabym ciele umysłu. Opisujący jego twórczość krytycy sztuki zaliczali ją do surrealizmu bądź malarstwa fantastycznego.