Etnografia (Muzeum Etnograficze) | TRĄBKA | Lignatone (Czechosłowacja), | l.70. XX w. | | | mosiądz, chrom, | ziemia dobrzyńska, kujawsko-pomorskie, Wielgie, Czarne, | wyrób fabryczny, | Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej | , | MK-10316 E | dł. korpusu 46 cm, dł. ustnika 8,3 cm, dł. futerału 50 cm, szer. maks. 17 cm | Trąbka – instrument dęty, tzw. aerofon, w którym źródłem dźwięku jest zawarty w piszczałce słup powietrza. Trąbka należy do grupy instrumentów ustnikowych, blaszanych. Wykonana z blachy mosiężnej z elementami chromowanymi.

Podstawowe części to: korpus, dźwięcznik, wentyle i ruchomy ustnik. Korpus posiada kształt esowaty. Jest to główna, środkowa część instrumentu złożona z kilku elementów połączonych ze sobą „na wpust i wypust”. Dźwięcznik czyli czara głosowa, dolny, wylotowy człon o kształcie lejkowatym.

Trąbka posiada trzy wentyle obrotowe złożone z części naciskowej, dźwigni oraz walcowatego zaworu obracającego się w cylindrze.

Otwory dźwiękowe zamykane klapami

Ustnik (ruchomy) wlotowy człon instrumentu tzw. munsztuk, zbudowany z kielicha i szyjki złączonych przepustem. Od kształtu, wielkości i rodzaju materiałów, z jakich zrobiony jest ustnik, zależą własności dźwiękowe instrumentu.

Futerał – kształt dopasowany do kształtu instrumentu. Z jednej strony wybrzuszenie i rozszerzenie dla czary głosowej. Wykonany ze sklejki, oklejonej z zewnątrz cienkim czarnym materiałem, wewnątrz wyłożony zielonym suknem. Zamykany na zatrzaski. Posiada skórzaną rączkę do przenoszenia instrumentu.

| | instrument muzyczny, | 33658 | |